Η Βασούλα μου έγινε 2! Και το γιορτάσαμε, με θεματικό πάρτι… Hello kitty!! Και το παιδάκι μου χόρεψε, και γλέντησε, και διασκέδασε με τους φίλους της, και έσβησε το κεράκι της, και κατάλαβε πάρα πολύ καλά πως είναι η πρωταγωνίστρια της ημέρας!! Και το καταλάβαμε κι εμείς πολύ καλά, όταν, μετά το κεράκι, μας ζήτησε να σηκωθεί επάνω στο τραπέζι και να χορέψει, για να τη βλέπουν όλοι…. Γυναίκες, τι να πεις….. Γεννημένες σταρ!!!

Ας αρχίσουμε όμως από τα βασικά. Εμένα αυτό το γατί ΔΕΝ μου αρέσει. Καθόλου. Έλα όμως που αρέσει στην κόρη μου. ΠΟΛΥ. Και μπλούζες πήραμε, και κολάν αγοράσαμε, και πυτζάμες φοράμε κάθε βράδυ, μ αυτό το ανέκφραστο γατί. Ούτε γέλιο, ούτε κλάμα, ούτε ενθουσιασμός, ούτε καν στόμα! Ανέκφραστο! Συγκέντρωσα λοιπόν όλες μου τις ψυχικές δυνάμεις – γιατί ξέρετε έχω την πεποίθηση ότι αν δεν έχεις διάθεση, αυτό που πας να κάνεις δεν θα σου πετύχει – σε όλες του τις εκφάνσεις -και ελάτε να δείτε τι ετοίμασα!

Αρχικά έκανα μπισκότα, με το μουτράκι της γατούλας, και τον αριθμό 2 – 2 γινόμαστε είπαμε, μην ξεχνιόμαστε….

Επίσης κάναμε και ντόνατς,με γεύση μπισκότο και επικάλυψη σοκολάτας με χρωματιστή τρούφα – μεγάλη επιτυχία, σας λέω αλήθεια:

Εξάλλου, δεν θα μπορούσαν να λείπουν τα καπ κέικ, σοκολατένια με βουτυρόκρεμα φράουλας, μιας και είναι τα αγαπημένα της Βασούλας (αλλά και του μπαμπά μας). Φυσικά και αυτά με το μουτράκι της κίτυ, ζαχαρένιο με γεύση φράουλα. Επίσης τρουφάκια σοκολάτας, mud cake με γκανάζ σοκολάτας, η αγαπημένη συνήθεια κάθε σοκολατολάτρη….

Κάναμε και χωνάκια, hello kitty, και βάλαμε μέσα mash mallows σπιιτκά, δώρο για τα παιδάκια, καθώς επίσης και νερά, με την ίδια παράσταση.

Τέλος, κάναμε την τούρτα μας. Διώροφη, για να φάνε όλα τα – μεγάλα και μικρά – παιδάκια, με mud cake, κρέμα φράουλας και στρώσεις λιωμένης σοκολάτας. Με θέμα φυσικά – ποιο άλλο – ,μην τα ξαναλέμε κουράστηκα….

Και επειδή ήθελα να συνεχίσω τη δημιουργία, έφτιαξα ένα -εντελώς ερασιτεχνικό – name banner, να στολίσει το candy bar των γενεθλίων, και μετά να μπει στο δωμάτιο της, για να της λέω – μια ζωή – ΑΑΑΑΑΑ, αυτό Βασούλα στο είχα φτιάξει στα δεύτερα γενέθλια σου, το θυμάσαι??? Τι, εσάς οι  μαμάδες σας δεν σας το κάνανε????

Και κάπως έτσι λοιπόν, μαμά και κόρη βάλαμε τις ίδιες φούστες – Ευγενία να σαι καλά – και πήγαμε στο πάρτι, να σβήσει η Βασούλα μου το δεύτερο κεράκι της ζωής της! Να σαι πάντα ευτυχισμένη παιδάκι μου, γερή και τυχερή, και μεις θα είμαστε εδώ, μαμά και μπαμπάς, να σου φωτίζουμε τον δρόμο, οι φάροι που θα σου δείχνουν τη στεριά που ψάχνεις…

Γιατί άλλωστε τι είμαι κι εγώ??? Μια απλή μαμά!!!

;:

Και να μαστε λοιπόν, κάπου στον Μάιο, μαζί με την πιο οργανωτική μανούλα του κόσμου, να κάνουμε αυτό το τόσο ωραίο θέμα βάπτισης : τον μικρό Νικόλα!  Τα κυρίαρχα χρώματα στο κόκκινο και το μπλέ – το γιλέκο και το παντελονάκι του δηλαδή – ο μικρός πανέτοιμος και χαμογελαστός, κι εμείς βάλαμε όλο μας το μεράκι – και την φαντασία βεβαίως – για να πετύχουμε το πιο όμορφο αποτέλεσμα! Για να δούμε τι κάναμε…..

Κάναμε μπισκότα, βουτύρου, με τα μουτράκια του! Και τη βαλίτσα, και το παντελόνι του! Και το αρχικό του ονόματός του!

Κάναμε χωνάκια με marsh mallows για τα παιδάκια, κι αυτά στο ίδιο θέμα φυσικά:

Απαραίτητα και τα ντόνατς, με σοκολάτα και χρωματιστή τρούφα.

Και cake pops, με γεύση σοκολατοφράουλα, και το αρχικό του ονόματος του με ζαχαρόπαστα με γεύση φράουλα:

Και μπισκότα soft kings, σε μπλε, για να είμαστε ταιριαστοί με το σκηνικό και να μην ξεφεύγουμε….

Και γλυφιτζούρια, για τους μικρούς μας φίλους:

Και cup cakes, με γεύση σοκολάτα – φράουλα και γέμιση μαρμελάδα φράουλα, για τους λίγο πιο μεγάλους μας φίλους….

Και τσιζκέικ λεμόνι με σάλτσα φράουλας – την συνταγή θα τη βρείτε στο αρχείο (https://mefantasia.com/2016/02/06/%CF%84%CE%B1%CF%81%CF%84%CE%B1-%CE%BB%CE%B5%CE%BC%CE%BF%CE%BD%CE%B9%CE%BF%CF%85/)- σε ατομική συσκευασία, αλλά και τρουφάκια σοκολάτας:

Και τέλος λεμονάδα σπιτική, βιολογική – δικά μας λεμονάκια, χωρίς λιπάσματα και πρόσθετα, επιφυλλάσσομαι να σας δώσω συνταγή αργότερα, για να δροσιστούν μικροί και μεγάλοι:

Δεν θα ήθελα βέβαια να ξεχάσω τον μικρό κύριο που μας βοήθησε με όλα αυτά τα πράγματα:

Να ζήσει ο νεοφώτιστος Νικόλας! Να είναι στη ζωή του γερός και τυχερός! Και πάνω απ όλα ευτυχισμένος…. Με αγάπη – και φαντασία!

 

 

Γιατί? Γιατί έτσι την λέμε σπίτι μας.. Συγκεκριμένα μαιμελαδοπλάουλα, αλλά θεώρησα ότι ήταν αδόκιμος όρος….

Anyway, η μαρμελαδοφράουλα νομίζω ότι εκφράζει το mood του Μαΐου, ή καλύτερα το mood της άνοιξης, ή καλύτερα ΕΙΝΑΙ η άνοιξη η ίδια! Το πιο γλυκό κόκκινο φρούτο, το πιο όμορφο, νόστιμο και εύκολο!! Έχετε φυτέψει ποτέ φράουλες? Ε λοιπόν εγώ τις θυμάμαι από μικρή, όταν ζούσα στη Φουρνά Ευρυτανίας, μαγευτικό χωριό με υψόμετρο και πολύ χαμηλές θερμοκρασίες όλες τις εποχές του χρόνου, όπου τη φυτεύαμε και άνθιζε και γέμιζε το παρτέρι και πολλαπλασιαζότανε με ρυθμό ανεξέλεγκτο!! Κι εμείς – σαν παιδιά, τι να πεις, –  τις κόβαμε και τις τρώγαμε πριν καν κοκκινίσουν, και αγωνιούσαμε να σκάσει ο επόμενος καρπός – λεία στα χέρια μας- και γυρνούσαμε γύρω από το φυτό σαν το λιοντάρι γύρω από το θήραμά του…. Αλλά ας αφήσουμε αυτά τα όμορφα παιδικά χρόνια, που έχουν περάσει εδώ και καιρό – γκούχου – και ας πάμε στην πεντανόστιμη μαρμελάδα μας – σπεύστε στα μανάβικα, πριν αρχίσουν οι εξαγωγές και ανεβεί πολύ η τιμή….

Η συνταγή είναι δική μου. Ας με συγχωρήσουν οι μεγάλοι σεφ, αλλά επειδή δοκίμασα τις συνταγές τους, πάντα μάλλον κάτι δεν έκανα καλά, και αποτυγχάνανε… Βρήκα λοιπόν δική μου φόρμουλα, και σας την παρουσιάζω!

Παίρνω ένα κιλό φράουλες. Ώριμες, κατά προτίμηση. Και τις πλένω. Να, κάπως έτσι:

Τις αφήνω να μουλιάσουν στο νερό για αρκετή ώρα. Επειδή είναι λεπτόσαρκες, δεν θέλω να τις ταλαιπωρήσω με τα χέρια μου, για να μην τις τραυματίσω.

Στη συνέχεια αφαιρώ το κοτσάνι, και τις αφήνω να στεγνώσουν καλά σε χαρτί κουζίνας. Αφού στεγνώσουν, τις κόβω σε κομμάτια – όσο περισσότερο φρούτο θέλω να βλέπω μέσα στη μαρμελάδα μου, τόσο λιγότερα είναι τα κομμάτια που κόβω – και τις βάζω σε μία κατσαρόλα. Εδώ τώρα η συνταγή θα διαφοροποιηθεί λιγάκι. Η ζάχαρη που συνήθως αρέσει είναι στο μισό της ποσότητας της φράουλας. Δηλαδή, στην περίπτωσή μας, μισό κιλό ζάχαρη. Εγώ θα πρότεινα και λιγότερη, ίσως και στο ένα τέταρτο, μιας και η φράουλα είναι πολύ γλυκό φρούτο από μόνη της. Δοκιμάστε το και εσείς, είναι καθαρά προσωπικό το πόση ζάχαρη θα βάλετε. Και συνεχίζω.

Βάζω την κατσαρόλα στο ψυγείο για δυό τρεις ώρες, μέχρι να βγάλουν οι φράουλες τα υγρά τους. Και μετά αρχίζουν τα ωραία…

Εδώ λοιπόν είναι που θα μοσχοβολήσει το σπίτι σας ευωδιές κι αρώματα!! Τη βάζω να βράσει, αρχικά σε πάρα πολύ υψηλή θερμοκρασία, και στη συνέχεια την αφήνω σε χαμηλή θερμοκρασία. Περίπου στο μισό της δύναμης του ματιού της κουζίνας σας. Αυτό θα γίνεται για κάποια ώρα, μέχρι να μαραθεί το φρούτο – δεν σας λέω ώρα, γιατί εξαρτάται από πολλούς παράγοντες. Θα σας δείξω όμως πως πρέπει να είναι. Αρχικά θα φουσκώσει, κάπως έτσι:

και στη συνέχεια, αφού χαμηλώσω το μάτι,  θα μαραθεί, κάπως έτσι:

Τώρα λοιπόν θα πρέπει να ξανά αυξήσω τη θερμοκρασία, όχι όμως στο τέρμα, μέχρι η μαρμελάδα μου να δέσει. Αυτό θα το καταλάβετε γιατί ανακατεύοντας με την κουτάλα, θα αρχίσουν οι σταγόνες του υγρού να γίνονται πιο χοντρές.  Σβήνω το μάτι, και η μορφή της θα είναι κάπως έτσι:

Πάρτε κουτάλια και ξεκινήστε!!! Ή αν θέλετε, αποστειρώστε βάζα και βάλτε μέσα τη μαρμελάδα. Το σωστό είναι ζεστό βάζο, ζεστή μαρμελάδα, κλείνω και γυρνάω ανάποδα το βάζο, μέχρι να κρυώσει, για να μην περάσει αέρας στο εσωτερικό του. Διατηρείται έτσι – χωρίς χρωστικές, συντηρητικά και χρώματα – περίπου για έναν χρόνο. Καλή μας όρεξη!!!

Ήρθε λοιπόν το Πάσχα! Μαζί με τις μυρωδιές της άνοιξης!! Τα λουλούδια ανθίζουν, ο ήλιος αρχίζει να κάνει τη μέρα μας μεγαλύτερη – και θερμότερη, ομολογουμένως – τα πουλάκια κελαηδάνε, κι όλα αυτά τα ρομαντικά και ζουζουνιάρικα θαύματα της φύσης παίρνουν μπρος!!! Μαζί όμως παίρνουν μπρος και οι κουζίνες, για να ψήσουν πασχαλινά κουλουράκια παντός φύσης, μπισκοτάκια, και τι άλλο? Τα παραδοσιακά μας τσουρέκια! Εμείς φέτος τους δώσαμε και μια νότα ζαχαρόπαστας, έτσι, για να δέσουν με το όλο σκηνικό της φαντασίας… Πάμε να δούμε σχέδια!

Αρχικά τα κάναμε σε πλεξούδες, και σε κουλούρες, και τα γεμίσαμε σοκολάτα γάλακτος, υγείας και μερέντα. (!)

Στη συνέχεια τα γεμίσαμε χρώματα. Και λουλούδια. Και dragees. Και αυτοκολλητάκια με λαγούς και … φαντασία (να ναι κι αυτά επίκαιρα, αμέ!)

Και μετά είδαμε οτι το γαλάζιο μας πάει πολύ. Και το επαναλάβαμε….

Και μετά δοκιμάσαμε και τα ατομικά (γιατί έχουμε και βαφτιστήρια που το στομαχάκι τους δε χωράει και πολύ..)

Και μας άρεσαν κι εκεί τα χρώματα. Και τα σχέδια. Γιαααα δείτε:

Κι έτσι τελείωσε το Πάσχα. Και μαζί του και οι μυρωδιές του κακουλέ και της μαστίχας… Επειδή όμως μας άρεσαν πολύ, λέμε να το επαναλάβουμε, πριν το επόμενο Πάσχα! Και το τσουρέκι, και τη ζαχαρόπαστα, γιατί όχι??? Μη μου στεναχωριέστε, θα σας στέλνω φωτογραφίες……

Οι μπάρες απ ότι φαίνεται είναι το αγαπημένο αξεσουάρ της άνοιξης!! Ακούω συνέχεια σχόλια του τύπου: ωραίες οι μπάρες που ανέβασες, αλλά μήπως έχεις και κάτι σε ταχίνι; Με μούσλι; Με σοκολάτα; Ήρεμα κορίτσια, όλες θα πάρετε…. Ήρθε η άνοιξη, σφίξανε τα πράγματα, μια που βιαζόμαστε να χάσουμε κιλά, μία που οι μπάρες στριμώχνονται εύκολα σε τσάντες και σε τσέπες και σε καθίσματα αυτοκινήτου- ουπς στα πλαϊνά εννοούσα, εννοείται δεν βάζω φαγώσιμα πάνω στο κάθισμα του αυτοκινήτου, ε αγάπη μου;- τον επόμενο μήνα θα βλέπουμε συνταγές για μπάρες. Κυρίως. Ή και μόνο. Πάμε να δούμε:

Υλικά :

50 γραμμάρια ζάχαρη

75 γραμμάρια σοκολάτα

4 κουταλιές της σούπας κρέμα γάλακτος

50 γραμμάρια βούτυρο

200 γραμμάρια νιφάδες βρώμης

3 κουταλιές της σούπας νερό

Εκτέλεση:

Βάζω τη ζάχαρη με το νερό σ ένα κατσαρολάκι σε υψηλή θερμοκρασία.

Ανακατεύω συνεχώς μέχρι να πάρει ένα καφέ χρώμα – να γίνει καραμέλα. Στο στάδιο αυτό θέλει λίγη υπομονή και πολύ προσοχή, γιατί η ζάχαρη ανεβάζει γρήγορα θερμοκρασία και καίγεται εύκολα.

Όταν φτάσει η καραμέλα μου σ αυτή τη μορφή, κλείνω το μάτι και προσθέτω το βούτυρο. Αφού λιώσει, ρίχνω και τη βρώμη, και ανακατεύω καλά, να πάει η υγρασία σε όλο το υλικό. Αφήνω στην άκρη να κρυώσει.

Στο μεταξύ λιώνω σε μπεν μαρί τη σοκολάτα.

Όταν λιώσει, την προσθέτω στο μείγμα της βρώμης, μαζί με την κρέμα γάλακτος. Ανακατεύω καλά να ομογενοποιηθεί το μείγμα.

Σ ένα ταψί στρώνω λαδόκολλα, και απλώνω καλά μ ένα κουτάλι, ώστε το μείγμα μου να ομαλοποιηθεί. Ψήνω στους 180 για 10-12 λεπτά. Αφήνω να κρυώσει, και κόβω σε κομμάτια. Απολαμβάνω….

 

 

 

 

 

 

Ήρθε η εποχή της φράουλας! Και τι δεν μπορούμε να φιάξουμε με το αγαπημένο αυτό κόκκινο φρούτο!! Αποφάσισα να ξεκινήσω με μία κρέμα με φράουλες, η οποία σε συνδυασμό με κάποια βάση (παντεσπάνι, τριμμένο μπισκότο με βούτυρο, ολόκληρα μπισκότα στρωμένα σε σειρές στη βάση ενός ταψιού), μπορεί να γίνει υπέροχη τάρτα, ή να την κόψουμε σε κομματάκια και να προκύψουν παστούλες φράουλας! Τι θέλει; Μόνο λίγη φαντασία… Για να δούμε την συνταγή:

Υλικά :

200 γραμμάρια τυρί κρέμα

250 ml κρέμα γάλακτος (που την βγάζω από το ψυγείο)

1 κουτί ζαχαρούχο γάλα

10 γραμμάρια ζελατίνη

4 κουταλιές της σούπας νερό

μισό κιλό φράουλες ή περισσότερες

Εκτέλεση:

Σε ένα μπρίκι βάζω τη ζελατίνη με το νερό. Για λίγα λεπτά τη βάζω σε αναμμένο μάτι, μέχρι να λιώσει. Την αφήνω στην άκρη.

Χρειάζομαι τώρα δύο μπωλ στο μίξερ, για να κάνω τα εξής:

Στο ένα θα χτυπήσω την κρέμα γάλακτος – κρύα, από το ψυγείο, διαφορετικά δεν θα μου δώσει το αποτέλεσμα που θέλω- μέχρι να πάρω μια πηχτή σαντιγύ.

Στο άλλο θα αναμίξω το ζαχαρούχο γάλα με το τυρί κρέμα και θα χτυπήσω λίγο, σε μέτρια ταχύτητα, μέχρι να ομογενοποιηθεί το μείγμα μου.

Στη συνέχεια προσθέτω τη σαντιγύ και τη ζελατίνη στο μείγμα της κρέμας και με μια σπάτουλα ανακατεύω απαλά από κάτω προς τα πάνω μέχρι να πάρω ένα ομογενές μείγμα.

Στρώνω την κρέμα μου σε μπωλάκια. Ρίχνω τις φράουλες αν θέλω στο επάνω μέρος, ή, σε περίπτωση που μου αρέσουν πολύ και θέλω να το κάνω πολύ φραουλένιο, βάζω μία στρώση στη μέση και μία επάνω. Τοποθετώ για δύο ή τρεις ώρες στο ψυγείο, και απολαμβάνω. Καλή μας φραουλο- όρεξη!!

Επιθυμία μιας γλυκιάς κόρης… Για τη μαμά της, που έγινε 60!!Ταξίδεψε μέχρι την Θάσο! Με το λογοπαίγνιο του sixty- sixteen…

Με κουβαράκι, και βελόνες, και κουμπιά για ράψιμο! Και δαντέλα, ρετρό και ροζ, για να ομορφαίνει τις ώρες μας…

Γεμιστό με μερέντα (σπιτική συνταγή) το σοκολατένιο κέικ και επικάλυψη γκανάζ σοκολάτας.

Και μπισκοτάκια, ροζ και καρδουλένια, από κορούλα για μαμά, με ζεστή οικογενειακή αγάπη!

 

Χρόνια σου πολλά λοιπόν, όλα τα όμορφα στη ζωή σου!

Με υγεία και … φαντασία…

 

Ήρθε λοιπόν, η πιο χρωματιστή περίοδος του χρόνου: οι απόκριες!! Κοστούμια, στολές, χαρούμενη φασαρία, κομφετί και σερπαντίνες παντού! Είπαμε κι εμείς να κάνουμε χαρούμενα και χρωματιστά μπισκοτάκια, με τι θέμα; Μα φυσικά τον κλόουν!!! Φύγαμε λοιπόν…

Ψήσαμε μπισκοτάκια βουτύρου στον φούρνο, σε σχήμα… παγωτού! Ναι, γιατί το χωνάκι του παγωτού θα γίνει το πιο όμορφο και χρωματιστό καπέλο του κόσμου! Πάμε να δούμε πως:

Και μετά ξεκίνησε η ζωγραφική! Χαρούμενα προσωπάκια, μεγάλες κόκκινες μύτες, μαλλιά φουντωτά και ζωηρά που βγαίνουν έξω από καπέλα, όλη η τρέλα του καρναβαλιού σε μικρά στρογγυλά βουτυρομπισκοτάκια!!

Ευχαριστούμε πολύ τις Δεξιότητες, που για ακόμη μια φορά μας εμπιστεύτηκε να διασκεδάσουμε – κυριολεκτικά αλλά και γευστικά- τους μικρούς της φίλους . Καλή Σαρακοστή!

Τι θα λέγατε για ένα γλυκάκι υγιεινό και ταυτόχρονα πεντανόστιμο; Που μπαίνει στην τσάντα και το κουβαλάτε μαζί σας παντού; Που μας παίρνει όλη κι όλη μια ώρα να το φιάξουμε; Σας έπεισα;; Εεεεεε να λοιπόν η συνταγή για υπέροχες μπάρες βρώμης με βούτυρο!!

Υλικά: 

150 γραμμάρια βούτυρο

50 γραμμάρια ζάχαρη (κατά προτίμηση καστανή)

250 γραμμάρια βρώμη

2 κουταλιές της σούπας γλυκόζη

100 γραμμάρια χουρμάδες ψιλοκομμένους

λίγη σοκολάτα προαιρετικά

Εκτέλεση:

Βάζω σε κατσαρολάκι, σε χαμηλή φωτιά, το βούτυρο με τη ζάχαρη και την γλυκόζη, μέχρι να λιώσουν όλα και να γίνουν ένα ομοιόμορφο μίγμα.

Στη συνέχεια προσθέτω και τη βρώμη, κλείνω το μάτι και ανακατεύω καλά, για να περάσει η υγρασία σε όλο το υλικό.

Τέλος προσθέτω και τους ψιλοκομμένους χουρμάδες, αφού αποσύρω τελείως από το μάτι, και ανακατεύω καλά.

Βάζω λαδόκολλα σε ένα ταψάκι και ρίχνω μέσα το μίγμα που προέκυψε. Πατάω απο πάνω με ένα κουτάλι, για να γίνει ομοιόμορφο το πάχος του.

Ψήνω σε προθερμασμένο φούρνο στους 170 για περίπου μισή ώρα. Θέλει προσοχή γιατί η βρώμη σκληραίνει πολύ γρήγορα. Αν σας αρέσει το αποτέλεσμα μαλακό, θα πρέπει να βγάλετε το ταψί απο τον φούρνο σε είκοσι λεπτά. Εμένα μου αρέσει να είναι σκληρό (μου θυμίζει πολύ σε εμφάνιση και γεύση τις φλωρεντίνες, το γλυκάκι με το φιλέ αμυγδάλου, promise to blog post some other time), οπότε το αποτέλεσμα που παίρνω είναι κάπως έτσι:

Έχετε ανάγκη από θερμίδες; Πιστεύετε ότι έχετε αδυνατίσει ιδιαίτερα τον τελευταίο καιρό; Θέλετε να βάλετε κανένα γραμμάριο και δεν ξέρετε πως; Μη με σκάτε και με κάνετε να ακούγομαι σαν τελεμάρκετιγκ…. Βάλτε λίγη σοκολατίτσα λιωμένη πάνω από τις μπάρες σας… Να, έτσι:

Αφού λοιπόν κρυώσει αυτό το σο-κολασμένο μείγμα, κόβω σε κομμάτια, και απολαμβάνω… Διαρκεί πολλές μέρες και εκτός ψυγείου. Δοκιμάστε το!!