Γιατί? Γιατί έτσι την λέμε σπίτι μας.. Συγκεκριμένα μαιμελαδοπλάουλα, αλλά θεώρησα ότι ήταν αδόκιμος όρος….

Anyway, η μαρμελαδοφράουλα νομίζω ότι εκφράζει το mood του Μαΐου, ή καλύτερα το mood της άνοιξης, ή καλύτερα ΕΙΝΑΙ η άνοιξη η ίδια! Το πιο γλυκό κόκκινο φρούτο, το πιο όμορφο, νόστιμο και εύκολο!! Έχετε φυτέψει ποτέ φράουλες? Ε λοιπόν εγώ τις θυμάμαι από μικρή, όταν ζούσα στη Φουρνά Ευρυτανίας, μαγευτικό χωριό με υψόμετρο και πολύ χαμηλές θερμοκρασίες όλες τις εποχές του χρόνου, όπου τη φυτεύαμε και άνθιζε και γέμιζε το παρτέρι και πολλαπλασιαζότανε με ρυθμό ανεξέλεγκτο!! Κι εμείς – σαν παιδιά, τι να πεις, –  τις κόβαμε και τις τρώγαμε πριν καν κοκκινίσουν, και αγωνιούσαμε να σκάσει ο επόμενος καρπός – λεία στα χέρια μας- και γυρνούσαμε γύρω από το φυτό σαν το λιοντάρι γύρω από το θήραμά του…. Αλλά ας αφήσουμε αυτά τα όμορφα παιδικά χρόνια, που έχουν περάσει εδώ και καιρό – γκούχου – και ας πάμε στην πεντανόστιμη μαρμελάδα μας – σπεύστε στα μανάβικα, πριν αρχίσουν οι εξαγωγές και ανεβεί πολύ η τιμή….

Η συνταγή είναι δική μου. Ας με συγχωρήσουν οι μεγάλοι σεφ, αλλά επειδή δοκίμασα τις συνταγές τους, πάντα μάλλον κάτι δεν έκανα καλά, και αποτυγχάνανε… Βρήκα λοιπόν δική μου φόρμουλα, και σας την παρουσιάζω!

Παίρνω ένα κιλό φράουλες. Ώριμες, κατά προτίμηση. Και τις πλένω. Να, κάπως έτσι:

Τις αφήνω να μουλιάσουν στο νερό για αρκετή ώρα. Επειδή είναι λεπτόσαρκες, δεν θέλω να τις ταλαιπωρήσω με τα χέρια μου, για να μην τις τραυματίσω.

Στη συνέχεια αφαιρώ το κοτσάνι, και τις αφήνω να στεγνώσουν καλά σε χαρτί κουζίνας. Αφού στεγνώσουν, τις κόβω σε κομμάτια – όσο περισσότερο φρούτο θέλω να βλέπω μέσα στη μαρμελάδα μου, τόσο λιγότερα είναι τα κομμάτια που κόβω – και τις βάζω σε μία κατσαρόλα. Εδώ τώρα η συνταγή θα διαφοροποιηθεί λιγάκι. Η ζάχαρη που συνήθως αρέσει είναι στο μισό της ποσότητας της φράουλας. Δηλαδή, στην περίπτωσή μας, μισό κιλό ζάχαρη. Εγώ θα πρότεινα και λιγότερη, ίσως και στο ένα τέταρτο, μιας και η φράουλα είναι πολύ γλυκό φρούτο από μόνη της. Δοκιμάστε το και εσείς, είναι καθαρά προσωπικό το πόση ζάχαρη θα βάλετε. Και συνεχίζω.

Βάζω την κατσαρόλα στο ψυγείο για δυό τρεις ώρες, μέχρι να βγάλουν οι φράουλες τα υγρά τους. Και μετά αρχίζουν τα ωραία…

Εδώ λοιπόν είναι που θα μοσχοβολήσει το σπίτι σας ευωδιές κι αρώματα!! Τη βάζω να βράσει, αρχικά σε πάρα πολύ υψηλή θερμοκρασία, και στη συνέχεια την αφήνω σε χαμηλή θερμοκρασία. Περίπου στο μισό της δύναμης του ματιού της κουζίνας σας. Αυτό θα γίνεται για κάποια ώρα, μέχρι να μαραθεί το φρούτο – δεν σας λέω ώρα, γιατί εξαρτάται από πολλούς παράγοντες. Θα σας δείξω όμως πως πρέπει να είναι. Αρχικά θα φουσκώσει, κάπως έτσι:

και στη συνέχεια, αφού χαμηλώσω το μάτι,  θα μαραθεί, κάπως έτσι:

Τώρα λοιπόν θα πρέπει να ξανά αυξήσω τη θερμοκρασία, όχι όμως στο τέρμα, μέχρι η μαρμελάδα μου να δέσει. Αυτό θα το καταλάβετε γιατί ανακατεύοντας με την κουτάλα, θα αρχίσουν οι σταγόνες του υγρού να γίνονται πιο χοντρές.  Σβήνω το μάτι, και η μορφή της θα είναι κάπως έτσι:

Πάρτε κουτάλια και ξεκινήστε!!! Ή αν θέλετε, αποστειρώστε βάζα και βάλτε μέσα τη μαρμελάδα. Το σωστό είναι ζεστό βάζο, ζεστή μαρμελάδα, κλείνω και γυρνάω ανάποδα το βάζο, μέχρι να κρυώσει, για να μην περάσει αέρας στο εσωτερικό του. Διατηρείται έτσι – χωρίς χρωστικές, συντηρητικά και χρώματα – περίπου για έναν χρόνο. Καλή μας όρεξη!!!

Ήρθε λοιπόν το Πάσχα! Μαζί με τις μυρωδιές της άνοιξης!! Τα λουλούδια ανθίζουν, ο ήλιος αρχίζει να κάνει τη μέρα μας μεγαλύτερη – και θερμότερη, ομολογουμένως – τα πουλάκια κελαηδάνε, κι όλα αυτά τα ρομαντικά και ζουζουνιάρικα θαύματα της φύσης παίρνουν μπρος!!! Μαζί όμως παίρνουν μπρος και οι κουζίνες, για να ψήσουν πασχαλινά κουλουράκια παντός φύσης, μπισκοτάκια, και τι άλλο? Τα παραδοσιακά μας τσουρέκια! Εμείς φέτος τους δώσαμε και μια νότα ζαχαρόπαστας, έτσι, για να δέσουν με το όλο σκηνικό της φαντασίας… Πάμε να δούμε σχέδια!

Αρχικά τα κάναμε σε πλεξούδες, και σε κουλούρες, και τα γεμίσαμε σοκολάτα γάλακτος, υγείας και μερέντα. (!)

Στη συνέχεια τα γεμίσαμε χρώματα. Και λουλούδια. Και dragees. Και αυτοκολλητάκια με λαγούς και … φαντασία (να ναι κι αυτά επίκαιρα, αμέ!)

Και μετά είδαμε οτι το γαλάζιο μας πάει πολύ. Και το επαναλάβαμε….

Και μετά δοκιμάσαμε και τα ατομικά (γιατί έχουμε και βαφτιστήρια που το στομαχάκι τους δε χωράει και πολύ..)

Και μας άρεσαν κι εκεί τα χρώματα. Και τα σχέδια. Γιαααα δείτε:

Κι έτσι τελείωσε το Πάσχα. Και μαζί του και οι μυρωδιές του κακουλέ και της μαστίχας… Επειδή όμως μας άρεσαν πολύ, λέμε να το επαναλάβουμε, πριν το επόμενο Πάσχα! Και το τσουρέκι, και τη ζαχαρόπαστα, γιατί όχι??? Μη μου στεναχωριέστε, θα σας στέλνω φωτογραφίες……