Το ξέρατε εσείς, ότι το κανονικό όνομα της minnie, είναι Minerva mouse;;;; Βέβαια!! Γι αυτό και χρησιμοποιεί το υποκοριστικό της, φυσικά… Διαφορετικά πως θα έκανε καριέρα;;; Είμαι σίγουρη ότι ούτε η Ζωίτσα το ξέρει, που αποφάσισε να την κάνει πρωταγωνίστρια στην τούρτα της, τώρα, που κλείνει το πρώτο έτος της ζωής της! Και η μαμά διάλεξε τα πιο χαρακτηριστικά της χρώματα, για να την δούμε καλύτερα! Το κόκκινο και το μαύρο!

Βάλαμε λοιπόν όλη μας την τέχνη, κάναμε ένα σοκολατένιο mud cake, το γεμίσαμε με κρέμα σοκολάτας και φράουλας, και το στολίσαμε με τις πιο όμορφες παραστάσεις!!

Μπροστά η minnie να μας κοιτάει, με τον χαρακτηριστικό φιόγκο στα αυτάκια της, πουά λευκό παντού, φρου-φρου γύρω γύρω, κι έτσι έσβησε η Ζωή το πρώτο της κεράκι!! Να ευχηθούμε στους γονείς της να τη χαίρονται, να τους ευχαριστήσουμε πολύ για την εμπιστοσύνη που μας έδειξαν, να είναι πάντα γεροί και να χαίρονται το παιδάκι τους!!!

Και σε άλλα με υγεία,

Με πολλή αγάπη

Νατάσα

Γενάρης Δύο – Δεκαοκτώ

Τι μπορώ να γράψω, για ένα τόσο υπέροχο βιβλίο…. Με τόσα υπέροχα μηνύματα… Που βοηθά μικρά (αλλά και μεγάλα) παιδιά, να έρθουν αντιμέτωπα με τους φόβους τους… Να δουν πως, τελικά, πρόκειται για ένα φουσκωμένο συννεφάκι στο μυαλό τους! Και, να το σκάσουν, σαν μπαλόνι!! (Έτσι δεν είναι, Μαρίνα;;;;) Στην περίπτωση αυτή λοιπόν, το παραμύθι θα μιλήσει μόνο του. Εμείς, αισθανθήκαμε ιδιαίτερη τιμή, που συνοδεύσαμε γλυκά αυτή την εκδήλωση, η οποία πραγματοποιήθηκε στο θεραπευτήριο Δεξιότητες. Και πήραμε κι εμείς λίγη μαγεία από αυτήν, και μάθαμε να τιθασεύουμε τους φόβους μας!!!

Κάναμε καπ κέικ, στα χρώματα του παραμυθιού, με βουτυρόκρεμα μπλε και κίτρινη!!

 

Και σιγά που θα έλειπε ο δαιμόνιος ρεπόρτερ Φάνης!! Ο περίφημος μπούφος, που εξιχνιάζει όλες τις υποθέσεις, και μας δείχνει τα παραμύθια… αλλιώς! Ήταν εκεί κι αυτός, μαζί μας!

 

Όπως επίσης και διάφορα άλλα μπισκότα βουτύρου, σε παρέλαση:

 

Και διάφορα δεντράκια- μπεζεδάκια Χριστουγεννιάτικα, καθώς πλησίαζε και η εποχή τους:

 

Δεν θα μπορούσαν όμως να λείπουν και τα κέικ ποπς, κίτρινα με μωβ, απόλυτα ταιριαστά με τα χρώματα του θεραπευτηρίου!

 

Η ημέρα στην Αίγινα κάθε άλλο παρά Δεκέμβρη θύμιζε, παρά ήταν μια ανοιξιάτικη, φωτεινή και ηλιόλουστη ημέρα, χαρά θεού!!  Η εκδήλωση από μόνη της ήταν υπέροχη, και δεν ξέρω απλά τι άλλο θα μπορούσαμε να ζητήσουμε από το σύμπαν, για να μας βοηθήσει να περάσουμε τέλεια! Παιδιά και γονείς ενθουσιάστηκαν, ταξίδεψαν, προβληματίστηκαν, και γεύτηκαν τη μαγεία του βιβλίου… Τη μαγεία του να διαβάζεις, και να το μεταδίδεις και στους υπόλοιπους! Γιατί για να γίνει ο κόσμος καλύτερος, θα πρέπει να μάθουμε στα παιδιά μας να είναι σκεπτόμενοι άνθρωποι. Και ποιος καλύτερος τρόπος να τους δείξουμε ότι το διάβασμα είναι υπέροχο, από το να διαβάζουμε κι εμείς οι ίδιοι!!!

Καλοτάξιδο, Μαρίνα, (κι αυτό το) υπέροχο βιβλίο σου!! Κι εσείς εκεί στις Δεξιότητες, πάντα τέτοιες όμορφες παρουσιάσεις!! Σας ευχαριστούμε πολύ που μας επιτρέψατε να είμαστε μέρους όλου αυτού… Αγωνιούμε για την επόμενη φορά!

Με αγάπη,

Νατάσα

Γενάρης Δύο – Δεκαοκτώ

 

 

 

 

Έγινε και η Δέσποινα ενός!! Και το αγαπημένο της παιδικό;;; Τα στρουμφάκια! Όταν λοιπόν μου το ανακοίνωσε η μαμά, με κατέλαβε απίστευτη χαρά!! Τα στρουμφάκια ήταν και το δικό μου αγαπημένο παιδικό, όντας μικρή, και όταν βρέθηκα στο Βέλγιο, πήγα αμέσως να τα επισκεφτώ…. (Αλήθεια, εσείς το ξέρατε ότι έχουν καταγωγή από το Βέλγιο;; Εγώ εκεί το έμαθα….)

Σκέφτηκα λοιπόν για αρχή, να κάνω τη στρουμφίτα. Και το μανιταρο – στρουμφόσπιτο. Κι αμέσως άρχισε ο ρυθμός μέσα μου να χοροπηδάει : τριαλα λαλα- λαλα, τριαλα λαλα….

Και τα στρουμφάκια, να τη συνοδεύουν και να την προσέχουν, από τα παράθυρα, αμέ…. Με τη σειρά λοιπόν χτίστηκε ο κάτω όροφος και ο επάνω, και συναρμολογήθηκαν:

 Γράφηκε και το όνομά της, και μετά απολαύσαμε όλοι μαζί το αποτέλεσμα….

Χρόνια καλά κι ευτυχισμένα Δέσποινα, να τα εκατοστήσεις!!! Η αλήθεια είναι πως με μεγάλη δυσκολία αποχωρίστηκα την τούρτα σου…. Ελπίζω να την απόλαυσες μέσα – έξω…. Και σε άλλα με υγεία! Μαμά Όλγα ευχαριστώ πολύ για την εμπιστοσύνη, να το χαίρεσαι το λουλουδάκι σου, να το καμαρώνεις μεγαλώνοντας!

Με εκτίμηση και ενδιαφέρον,

Νατάσα

Γενάρης Δύο – Δεκαοκτώ

Έφτασε και η ώρα για να κλείσει η Σοφία τα 3!!! Η γλυκύτατη και οργανωτικότατη μαμά, μου είπε χαρακτηριστικά: Για να έχουν αυτά τα γενέθλια την σφραγίδα της, θα πρέπει η τούρτα, να είναι storybots… (μεταξύ μας, δεν την ήξερα την σειρά, την έμαθα όμως, μπήκα στο πετσί της, για να κάνω αυτά τα γλυκά storybots- ανθρωπάκια, και στ΄ αλήθεια, ήταν τόσο διασκεδαστικά….).

Παρέλασαν λοιπόν, σε όλα τα χρώματα και τα μεγέθη, τα μικρά αυτά ρομποτάκια από το σπίτι μας:

Για να βρουν τελικά, την θέση τους επάνω στην τούρτα (γεύση lila pause, με σοκολατένιο mud cake) :

Κάναμε και καπ κέικ, γεύση βανίλιας, με βουτυρόκρεμα ταιριαστή να συνοδεύσει την τούρτα, να είμαστε σετ παρακαλώ….

Χρόνια καλά κι ευτυχισμένα λοιπόν Σοφία!! Να σε χαίρονται η μαμά, ο μπαμπάς και ο ζουζούνης αδερφούλης, που του έχουμε λίγη αδυναμία παραπάνω, ξέρει αυτός… Να είσαι γερή και να πραγματοποιείς τα όνειρά σου! Και εμείς, όλοι μαζί, να σε καμαρώνουμε!!!

Με αγάπη,

Νατάσα 

Γενάρης Δύο – Δεκαοκτώ

Ήρθε η ώρα να γιορτάσω κι εγώ τα γενέθλιά μου!! Ναι!!! Θέμα δεν νομίζω ότι χρειάστηκε να ψάξω, το μπαλέτο είναι η μόνη επιλογή…. Επειδή όλα φέτος παραπέμπουν σε καινούριες πουέντ (το λέω, πολύ καιρό τώρα, δεν μου δίνει κανείς σημασία, θεώρησα πως αν τις βάλω και στην τούρτα μου, θα το πιάσουν το νόημα), είπα και το εορταστικό μου εδεσματάκι να έχει θέμα ανάλογο…. Για δείτε τι έκανα!

Έφτιαξα ένα ένα τα παπούτσια, σε ροζ παρακαλώ, έβαλα και ροζ κορδέλες, και τα άφησα να στεγνώσουν. Στη συνέχεια έκανα την τούρτα (σοκολατένιο mud cake με κρέμα φράουλας) και τη στόλισα με ροζ φρου φρου στο πλάι!

Τη συναρμολόγησα λοιπόν, και ιδού:

Το καλύτερο όμως, σας το άφησα για το τέλος! Ποιος είναι ο καλύτερος τρόπος να γιορτάσεις τα γενέθλιά σου, όταν πρόκειται για θέμα με μπαλαρίνα;;;;; Μα με τις ίδιες τις μπαλαρίνες φυσικά!! Όταν δε το ύψος τους πέφτει κάτω από ένα μέτρο, μιλάμε για πραγματική μαγεία…. Απολαύστε!

Να χορεύουμε λοιπόν, γιατί αλλιώς χανόμαστε…. Και να απολαμβάνουμε τις στιγμές με τους ανθρώπους που αγαπάμε. Και να μην σκεφτόμαστε παρακάτω, το τώρα είναι τόσο όμορφο… Κι αν δεν είναι, να η ευκαιρία μας να το κάνουμε!!! Αυτοπεποίθηση και φαντασία θέλει…. Τολμήστε!!!

Με αγάπη,

 Νατάσα, 

Πρωτοχρονιά Δύο – Δεκαοχτώ