Στο σπίτι μας βλέπουμε τη μικρή γιατρό. Πολύ. ΠΑΡΑ ΠΟΛΥ. Η Βασούλα έχει ταυτιστεί με την αρνίτσα, ένα μικρό προβατάκι με ροζ μπαλετική τουτού, εμένα με ονόμασε Χάλι (είναι η ιπποποταμίνα, η βοηθός της μικρής γιατρού, κανένα σχόλιο για το βάρος δεν θα κάνω, κυρία), και ο μπαμπάς είναι ο δράκος (ούτε αυτό θα το σχολιάσω, βλέπετε). Φέτος λοιπόν, ήταν απέναντί μου ξεκάθαρη: ήθελε τούρτα αρνίτσα. Και να έχει επάνω και τη μικρή γιατρό, και τη Χάλι, και το δράκο, και τον χιονάτο…. Προσπάθησα να τη μεταπείσω, τι της έταζα τα κάστρα της frozen,(πιο εύκολο θέμα, το είχα ξανακάνει κιόλας, δολοπλοκία σας λέω), τι την Πέπα και τον Τζωρτζ στο πανέμορφο σπιτάκι τους (ομοίως), ανένδοτη αυτή: όχι, η δική μου τούρτα θα είναι αρνίτσα! Και μαμά, θα μου κάνεις απ όλα! Και καπ κέικ, και κέικ ποπς, και μπισκότα, απ όλα! Τις εκτέλεσα λοιπόν κι εγώ τις εντολές, στο έπακρο, νομίζω ότι τα κατάφερα κιόλας! Θέλετε να δείτε;;;;
Κάναμε τις αφίσες μας, τα αυτοκόλλητα για τα ποτηράκια μας, τις ετικέτες φαγητού μας , τα χωνάκια μας, (ευχαριστούμε για το γραφιστικό κομμάτι τον Ιωάννη και τη Σοφία, τίποτα δεν θα είχα καταφέρει χωρίς αυτούς), και είμασταν έτοιμοι για το πάρτι. Για ΤΟ πάρτι, συγκεκριμένα..
Αρχικά, γεμίσαμε σφηνοπότηρα με χάπια, για τους μικρούς ασθενείς – καλεσμένους της Βασούλας…
Επίσης, κάναμε νεράκια, με τη μικρή γιατρό και τους φίλους της!
Και κάναμε μπισκότα βουτύρου. πολλά μπισκότα, με το στηθοσκόπιο, το βαλιτσάκι, τις σύριγγες, και τα τσιρότα της μικρής γιατρού!
Και καπ κέικς! Σοκολατένια, με επικάλυψη βουτυρόκρεμας με γεύση φράουλα! Είναι τα αγαπημένα της, πως θα μπορούσαν να λείπουν άλλωστε….
Και κέικ ποπς! Με ροζ σοκολάτα, με γεύση φράουλα!
Και ντόνατς! Ροζ κι αυτά, με την ίδια σοκολάτα, και χρωματιστά κας-κας για επικάλυψη…
Γεμίσαμε και τα χωνάκια της μικρής γιατρού με mashmallows, αμέ:
Και φτιάξαμε και ροζ μακαρόν και μπεζεδάκια (εγώ εντολές εκτελούσα, τι να κάνω η κακομοίρα….), κι αυτά με γεύση και γέμιση φράουλα:
Φυσικά για το τέλος, άφησα την τούρτα μας (της οποίας το κουβάλημα θα μπορούσε άνετα να οριστεί ως ολυμπιακό άθλημα, ξεπέρασε τα 8 κιλά). Εσωτερικά mud cake, με γέμιση κρέμας σοκολάτα – φράουλα (οι καλεσμένοι την ονόμασαν lila pause, μ αρέσει, λέω να το υιοθετήσω), γκανάζ σοκολάτας και ζαχαρόπαστα με γεύση φράουλα (μην ξεφεύγουμε στη γεύση, δεν θα το ήθελα). Με πρωταγωνιστές, όλους αυτούς που αγαπάει το παιδί μου. Και το όνομά της να ξεχωρίζει, στα ροζ κι αυτό…
Τι να πω…. Η πρωταγωνίστρια ήταν άλλη, δεν μπορώ να μιλήσω και πολύ! Το κατάλαβα καλά, από την αγωνία της όταν της ανακοινώσαμε ότι ξεκινάει το πάρτι της (μαμάάάά, βάλε μου τα πέδιλα, αρχίζει το πάρτι μου- γιατί χωρίς πέδιλο, που θα πας κυρία μου, καταλαβαίνω), και από το ότι έχω μονο ΜΙΑ φωτογραφία από το τρίτο πάρτι του παιδιού μου μαζί της (όχι μαμά εσύ και ο μπαμπάς, θέλω να βγω με τους φίλους μου), και ευχαριστώ πολύ την Ιωάννα για αυτό (κάπου μας στρίμωξε για ένα nanosecond και μας έβγαλε…)
Ευχαριστούμε πολύ τον παιδότοπο dream park https://www.facebook.com/DreamPark.Cafe/ που ανέχεται κάθε χρόνο τις τρέλες μου (νομίζω τρεις φορές άλλαξα τη θέση του candy bar φέτος, πέρυσι δεν θυμάμαι πόσες). Είστε όλες σας καταπληκτικές (Γωγώ ιδιαιτέρως, να το ξέρεις αυτό), keep up the good work!
Κι εσένα παιδί μου, σου εύχομαι να είσαι γερή σαν τα ψηλά βουνά, τυχερή στη ζωή σου όσο δεν πάει (αν πιάσεις το τζόκερ, μην μας ξεχάσεις), και όση ζωή μου απέμεινε, να την περάσω μαζί σου (δεν είναι τόσο τρομακτικό όσο ακούγεται, πίστεψέ με). Να είσαι πάντα μια γλυκιά πριγκιπισσούλα, με αυτή την επιμονή και το πείσμα που μπορεί εμένα τώρα να με ζορίζει ιδιαιτέρως, αλλά μη μου δίνεις σημασία, θα σε πάει πολύ μπροστά στη ζωή σου. Να σκεφτείς καλά τι θες να κάνεις, κι όταν το βρεις, να μου το ανακοινώσεις,θα είμαι δίπλα σου όπως μπορώ να σε βοηθήσω να το καταφέρεις. Γιατί να ξέρεις ότι απολαμβάνω πάρα πολύ την αδυναμία που δείχνεις στο πρόσωπό μου – και που μου μοιάζεις λίγο, τι σοκ έπαθα όταν σε γέννησα και ήσουν ίδια ο μπαμπάς σου…..
Γιατί άλλωστε τι είμαι κι εγώ;;; Μια απλή μαμά….
Σ αγαπάω τόοοοοσο πολύ (που μου λες με τα χεράκια επάνω)
Νατάσα
Ιούλιος Δύο- Δεκαεφτά
Με φαΝτασία 