Μέσα σ αυτό το υπέροχα παγωμένο τοπίο, ένα Φεβρουάριο τσουχτερό και μουντό – αν εξαιρέσεις τις δυό τρεις αλκυονίδες μέρες, που είδαμε λίγο φως και χαρήκαμε, έτσι λίγο να φωτοσυνθέσουμε ρε παιδάκι μου – ένα ζεστό και αφράτο κέικ θα πρέπει να υπάρχει πάντοτε στον πάγκο μας!! Υπάρχουν άπειρα είδη, με λίγη φαντασία μπορούμε να τα παραλλάξουμε σε άλλα τόσα, μια ευτυχία σε μικρές μπουκιές με λίγα λόγια… Σήμερα θα δούμε μια συνταγή του Παρλιάρου, την οποία αγαπάμε ιδιαιτέρως σ αυτό το σπίτι τελευταία- πριν να φτάσουμε στην τελευταία φέτα φροντίζουμε να ετοιμάσουμε το επόμενο- και θέλουμε να τη μοιραστούμε μαζί σας!! Για πάμε να τη δούμε:

Υλικά:

250 γραμμάρια αλεύρι που φουσκώνει μόνο του

200 γραμμάρια ζάχαρη

5 αυγά, χωριστά οι κρόκοι από τα ασπράδια

100 γραμμάρια κουβερτούρα

250 γραμμάρια βούτυρο αγελαδινό

100 γραμμάρια γάλα

Εκτέλεση:

Χτυπάω το βούτυρο στο μίξερ, σε υψηλή ταχύτητα, μαζί με 150 γραμμάρια από τη ζάχαρη. Τα χτυπάω για αρκετή ώρα, έως ότου ασπρίσει το μείγμα. Στη συνέχεια ρίχνω έναν έναν τους κρόκους των αυγών, περιμένοντας να απορροφηθεί ο ένας πριν ρίξω τον επόμενο. Αφού περάσουν λίγα λεπτά, ενσωματώνω στο μείγμα και το αλεύρι, που το ρίχνω εναλλάξ  με το γάλα.

Αφαιρώ τον κάδο από το μίξερ, και σ αυτή τη φάση θα πρέπει να είμαι τυχερός, και να έχω έναν δεύτερο κάδο (!!!!) για να χτυπήσω τα ασπράδια μαζί με τα 50 γραμμάρια ζάχαρης που έμειναν. Όταν σχηματίζουν κορυφές, αφαιρώ τον κάδο από το μίξερ, και αναμιγνύω τα δύο μείγματα απαλά.

Στη συνέχεια λιώνω την κουβερτούρα σε μπεν μαρί, σε χαμηλή θερμοκρασία. Χωρίζω το μείγμα που προέκυψε στα δύο, και στο ένα από αυτά προσθέτω την λιωμένη σοκολάτα. Ανακατεύω με μια σπάτουλα απαλά.

Βουτυρώνω μία φόρμα, και ρίχνω τα δύο μείγματα εναλλάξ μέσα σ αυτή.

Ψήνω στους 160, για μια ώρα, ή τέλος πάντων μέχρι να κάνω αυτό το παλιό ινδιάνικο κόλπο με το μαχαίρι και να βγαίνει καθαρό, και…. έτοιμη!!! Το βγάζω από τον φούρνο, περιμένω κανένα τεταρτάκι να κρυώσει για να ξεφορμάρω, και απολαμβάνω χωρίς άλλη καθυστέρηση!

Αντιμετωπίζω λοιπόν το κρύο με μία (!) φέτα αφράτο κέικ, πολύ κουράγιο, αισιοδοξία και χαμόγελο… Που θα πάει, λίγο ακόμη μας έμεινε, και έρχεται η ευλογημένη άνοιξη!! Τα φιλιά μου και επανέρχομαι σύντομα!!

Φιλικά,

Νατάσα